Durf te remmen...
15-08-2016
Tot nu toe voelde ik nooit de behoefte om iets van me af te schrijven. Dat liet ik tot aan vandaag graag aan anderen over. Maar er moet me toch iets van het hart. Het gaat over fysieke training, doorzettingsvermogen, trainers/coaches en een andere kijk op trainen. Voel je dus vrij om door te klikken.
Afgelopen weken de nodige gesprekken gehad met oud-gedienden en nieuwe geïnteresseerden. Wat me na een aantal jaar nog steeds blijft verbazen, is de aanhoudende visie waarmee deelnemers zich committeren aan een trainer of trainingsprogramma. En dat geldt ook voor vele trainers die in eenzelfde stramien hun trainingsprogramma op hun deelnemers afvuren. Let wel, dit is GEEN botte kritiek op collega-trainers en- coaches. Ik wil even ventileren over het feit dat ik bij ongeveer elk gesprek te horen krijg dat men te maken heeft met een vorm van overbelasting.
Met Henk Kraaijenhof als voorloper en initiator, deel ik zijn mening dat er anders gekeken moet worden naar het geven van (fysieke) training en in het grotere geheel anders kijken naar vitaliteit en gezondheid. De hedendaagse tijd vraagt om een andere benadering. Dit onderstaand verhaal komt niet bij Henk vandaan, maar grotendeels vanuit mijn eigen ervaringen in het geven van (team)trainingen en (team)coaching. Ik schrijf het van me af. Lekker ruw materiaal dus. Bij voorbaat excuses voor spelvauten, zinsopbouw en grammatica!
Ik denk dat er veel te weinig rekening gehouden wordt met het effect van (over)vermoeidheid op de resultaten, de prestaties en de ontwikkelingen van sportende mensen en mensen in het bedrijfsleven. Als je kijkt naar de ontwikkelingen, dan zie je een enorme toename aan interesse voor yoga, retraites en mensen die de grote stad ontvluchten naar omliggende dorpen. Daar tegenover staat een groei in deelname aan bootcamps, Insanity trainingen, Mud races, Challenges, etc. Beetje kort door de bocht, maar ik kom tot een voorlopige conclusie dat er een 'en-en' mentaliteit heerst, wat mijns inziens een 'of-of' mentaliteit zou moeten zijn gezien de talloze overbelastingen binnen de sport (specifiek) en fitness (algemeen) alsook in het bedrijfsleven.
Recent zat ik met een jonge, getalenteerde profvoetballer te praten over zijn toekomstige rentree na twee operaties. We hebben gekeken naar de aanloop tot deze operaties, het ontstaan en de te nemen keuzes voor de toekomst. Over verwachtingen, doorzettingsvermogen en prestaties. En over bewustwording....
Het feit dat deze jonge kerel vorig jaar verhuisde van de ene naar de andere uithoek van Nederland, het hogere tempo van zijn nieuwe club, de verwachtingen van supporters, sponsoren en staf, de vele extra wedstrijden, het effect ervan op zijn thuissituatie met zijn partner gaf aan dat er nogal wat veranderde. Van tevoren kon je dus goed inschatten dat de belasting voor deze jonge, fit ogende kerel enorm ging toenemen. Dan zou ik persoonlijk veel meer de nadruk leggen op herstel dan op nog harder/meer/sneller werken. Je ziet het gewoon aankomen. Eind vorig seizoen ontstonden de eerste tekenen...
Een dame die ik al een tijdje train/coach, die vorig jaar juni in zes weken werkelijk topfit ten tonele verscheen, (nadat ze mij daar enkele weken daarvoor nog heerlijk ongegeneerd had uigescholden omdat ik haar maandenlang ingehouden liet trainen). Zij begreep toen waarom ik al die maanden de rem erop had gezet.
Toch trapt ze na de zomer met open ogen in de verleiding om maar gas te blijven geven ondanks mijn reflectie. (Kan ook aan mijn coachkwaliteiten liggen natuurlijk.... Of het missen daarvan...). Inmiddels is ze gelukkig weer gaan inzien dat continu gasgeven geen zin heeft en eigenlijk alleen maar tegen je gaat werken.
Ik snap dan ook nog steeds niet dat louter keihard werken synoniem staat voor goed bezig zijn en fitter worden. Dat ook de trainers die dit soort trainingen leiden, niet naar het totaalplaatje kijken en inzien dat hard werken pas kan als men is uitgerust, er klaar voor is. Volgens mij is het ook een kwestie van het aandurven om een rustige training te geven. Goed en misschien wel beter te analyseren wat de trainingsarbeid per persoon moet zijn om een optimaal rendement uit een training te halen en iemand daadwerkelijk een stap verder te helpen.
Belasten brengt risico met zich mee. Ik kan op blote voeten gaan lopen, maar dat brengt risico met zich mee op schade aan mijn voeten. Ik kan op deze manier gaan joggen, de belasting verhogen en het risico op wat voor schade dan ook neemt toe. Ik denk dat veel mensen zich niet bewust zijn van het feit hoe belastbaar ze zijn en welke belasting daaraan vast hoort te zitten om positief te ontwikkelen in hun trainings/coachingstraject. En geloof me, dat is ook écht helemaal niet zo eenvoudig!
Nu ben ik iemand die de risico's op overbelasting zo laag mogelijk wil houden. Daar gaat een gedegen analyse aan vooraf. Aan de andere kant wil ik me niet laten leiden door angst en daarom geen risico neemt. Mensen, we hebben het hier toch over het wel en wee van een ander mens? Die vertrouwt in jouw expertise als trainer en haar fysieke en/of mentale toestand deels in jouw handen legt? Waar jij als trainer/coach verantwoordelijk voor bent?
Deels, omdat mij ook opvalt dat de deelnemers zelf hun eigen aandeel in de samenwerking niet eens zien. Vaak volledig vertrouwen op een trainer/coach zonder zich te beseffen dat zelf nadenken ook niet onverstandig is. Uitendelijk ben je zelf verantwoordelijk over je eigen welbevinden. Dat is een onderwerp die als rode draad in een samenwerking zou moeten lopen. Zorgen voor elkaars input.
Dus, de fysiek-mentale belasting opvoeren brengt meer risico op overbelasting met zich mee. Dat geldt voor (top)sporters en voor mensen die zich wagen aan allerlei trainingen.
De hedendaagse wereld is al heel snel, wordt nóg sneller en vraagt meer van ons dan ooit. Onze aanpassingssystemen worden tot het uiterste getest. Het percentage geregistreerde burnout-klachten is hoger dan ooit. Teken dat er ergens een fikse vermoeidheid is ontstaan, iets waar we al te makkelijk overheen stappen. Overbelasting bij sporters blijft toenemen. Bijna vijf miljoen gevallen per jaar!
Laten we eens anders gaan kijken naar vitaliteit en zelfs gezondheid. Durf te remmen...